Τα κάψαλα: Κάθε χρόνο στις 23
Ιουνίου συγκεντρώνουμε τα στεφάνια της Πρωτομαγιάς και με αυτά ανάβουμε φωτιές
στις πλατείες ή στους δρόμους και οι άνθρωποι πηδούν από πάνω τους τρεις φορές,
δήθεν για να εξαγνισθούν ψυχή και σώματι και να ξορκιστεί το κακό και οι
αρρώστιες! Και αυτό γιατί η φωτιά είχε τα παλιά χρόνια καθαρτική ιδιότητα και
οι άνθρωποι με την ομοιοπαθητική μαγεία την μεταχειρίζονταν και στη ζωή τους,
νομίζοντας ότι θα απαλλαγούν από ότι κακό τους απειλούσε, χωρίς να γνωρίζουν
ότι πίσω από όλα αυτά υπήρχαν δαιμονικές παρουσίες και θλιβερές επιρροές για
τη ζωή τους.
Ο κλήδονας: είναι η συνέχιση τελετών που γινόντουσαν στα
αρχαία χρόνια στα μαντεία, όπου εκεί «προφητεύονταν» δήθεν τα μελλούμενα και
«αποκτιόταν» η δύναμη του ήλιου με μαντικές πρακτικές. Σήμερα, κατά την διάρκεια του κλήδονα λέγονται διάφορες λέξεις, στιχάκια, λόγια και φράσεις,
ακόμα και αδιάντροπου ερωτικού και σατιρικού περιεχομένου, χάριν της
νομιζόμενης ψυχαγωγίας.
Παραδοσιακά πανηγύρια: Σε κάθε χωριό της
περιοχής μας, μια φορά τον χρόνο γίνεται πανηγύρι. Στο χωριό μας, την Κυριακή
του Θωμά, γίνονται ιπποδρομίες, το γύρισμα του ταύρου στο χωριό, η σφαγή και το
μαγείρεμά του (το παραδοσιακό κεσκέτς δηλαδή το βράσιμο του κρέατος με σιτάρι
και το μοίρασμα στον κόσμο).
Το πανηγύρι της Αγίας
Βαρβάρας: Την παραμονή γίνεται ο μέγας εσπερινός. Όλα τα καφενεία έχουν
ορχήστρες και οι άνθρωποι γλεντάνε μέχρι τα ξημερώματα. Ανήμερα της Αγίας
Βαρβάρας, μετά την Θεία Λειτουργία, μοιράζονται στον κόσμο βρασμένα ρεβίθια τα
οποία έχουν μαγειρευτεί όλο το προηγούμενο βράδυ σε μεγάλα καζάνια στο προαύλιο
της εκκλησίας.
Το αμίλητο νερό: Τα ξημερώματα της
Πρωτοχρονιάς, οι γυναίκες παίρνουν ένα πήλινο σταμνί και ένα ρόδι, πηγαίνουν
στην βρύση του χωριού, το γεμίζουν νερό και γυρίζουν στο σπίτι. Κατά τη
διάρκεια αυτής της διαδικασίας δεν μιλάνε σε κανέναν. Μετά, ανοίγουν την πόρτα του σπιτιού, αφήνουν το
σταμνί και σπάνε το ρόδι με μια μεγάλη πέτρα (όσο το ποιο δυνατόν δυνατά). Αυτό
είναι το λεγόμενο ποδαρικό.
Το κάψιμο του Εβραίου
(Οβριού): Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου στήνεται στην πλατεία του χωριού
ένας ψηλός κορμός πεύκου. Πάνω εκεί κρεμιέται ένα σκιάχτρο το οποίο το
ονομάζουμε ομοίωμα του Εβραίου (οβριός). Κάτω στην βάση του πεύκου βάζουμε
πολλά καυσόξυλα και πρίνους. Την ώρα που ο παπάς θα ψάλλει το Χριστός Ανέστη,
βάζουν φωτιά στη βάση του κορμού και από απέναντι, άνθρωποι με καραμπίνες
αρχίζουν και πυροβολούν τον κορμό του δέντρου, μέχρι να τον κόψουν στα 2.
Ταυτόχρονα καίγεται και ο Εβραίος. Αυτή η τελετή μπορεί να κρατήσει και 4 ώρες.
Η γιορτή των ψαράδων: Τον Αύγουστο γίνεται η
γιορτή των ψαράδων. Κατά τη διάρκεια της γιορτής, γίνονται εκδηλώσεις με
μουσικοχορευτικά συγκροτήματα και μοιράζονται από τους ψαράδες δωρεάν ψητές
σαρδέλες και άφθονο ούζο.